ვცურავ ძველ ტბასთან, მიტოვებულ პორტთან ვცურავ ნავიშობილა. ხელს ვუქნევ დასავლეთით დაგორებულ მზეს. . მივდივარ შორს, თუ ამინდმა ხელი შემიწყო, ნიჩბები მაინც თუ დამრჩა მთელი გავაღწევ ტბიდან. თუ ვნახავ ხმელეთს, შენს თვალებში ნანახ შენობებს, დანგრეულ სახლებს დამავიწყებს და იქ მოვკვდები. . მაგრამ თუ მოვკვდი, მე მოვკვდები შენს შავ თვალებში. . შენ დამიხატე ყვითელი ფოთლების ნავი, რომ არ დაეშვას მზესავით ფსკერზე და შინისაკენ დამაბრუნოს თხელმა ნიჩბებმა, როგორც დასახმარებლად გამოწვდილმა შენმა ხელებმა.
გამოხატეთ თქვენი აზრი მოცემული ლექსის შესახებ კომენტარის სახით!..
