უკვე ეშმაკიც ანგელოზის სამოსს ატარებს, სიკეთის ჩრდილში ცბიერების თესლი გროვდება. ცოდვილი თავის უღირს სახელს სხვისას აფარებს, შეპყრობილების ტაძრის ზღურბლზე ისმის გოდება .არარაობა ზოგჯერ მწვერვალს სპოტინება და უღირსების ღირსებებზე ბევრს საუბრობენ, ზოგიერთ უვიცს იმდენი რამ ეცოდინება, რომ სიცოცხლეში სადიდებლად ძეგლს აუგებენ. აღარვის ძალუძს დააფასოს კაცთა ღირსება, ადამიანებს დაუწყიათ ნიღბის ტარება, ეშმაკმა მძევლად აიყვანა ჭეშმარიტება და მრავლის რწმენა მალე მტვერით დაიფარება...
გამოხატეთ თქვენი აზრი მოცემული ლექსის შესახებ კომენტარის სახით!..
