ანი მატისი - წუღამესტები / ani matisi - tsughamestebi
ოთარ რურუას
ნაკვერჩხლიანი გიყვარს სიმღერა, მღვიძარი მეხრის. ლექსად მიგიბამს შუქი ზევით,- ღრუბლის ბაგაზე. კეთილი სიტყვით, ღელის შროშანი თავს როცა მიხრის იღიმი, თითქოს მაგ ბაგეზე დილა დაბანგეს.
ცივ სიღრმეებში როგორც კალმახი,-სულია შენი. (შუქი ვერასდროს გააშიშვლებს თევზის ნაირფერს) უხედნი ლექსებს, პოეზიის მთის თვალად მშვენი ფანდურის ხმაზე, ცად არწივი ძერას აიფრენს.
სევდა თვალებში,- სარკმლის წინ, რომ გიზის ხუნდებად, ვიცი რაც გტკივა, (მე რაც მტკივა ეგეც ხომ იცი). კეთილი საქმით, კარგი სიტყვით გაგიხუნდება, სახეს-ღიმილი, შენ,- ნაბადად მთები მოიცვი.
ცა-მიტკალია. ერთდროს ჩვენით მიტოვებული. კალოზე უფალს ჩვენი ფიქრი შეუკრავს ძნებად. ერთი სოფლიდან მეორეში გადააქვს ტივით მზე ამოსულა ყანიდან და,- ცის ჭრილში ძვრება.
გამშრალ სიმინდის და კვამლის სუნი აუდის სოფელს. არწივი ღრუბელს ნისკარტს გაკრავს,-ნესტიანდება... შენ კი მზენასუნთქ მაგ შენს სითბოს მარცვლებად მოჰფენ, გმოსავს სამოსი, პოეზია-წუღამესტებად!
Ani matisi 2011
გამოხატეთ თქვენი აზრი მოცემული ლექსის შესახებ კომენტარის სახით!..
