რა ძლიერი ხართ შურდულებრ ფიქრებო ქვეყანაზედა, ჰაერის ლურჯო სიმაღლევ, უზენაესო ჭკვაზედა, ფიქრი იმასაც სცილდება, სად შენი ბოლო თავდება. დაენატრება გონებას ის უხილავი არსება, რაიც აბრუნებს ფიქრებსა, სრულ რომ არის და სავსება... ღრუბელთა ზედან ტრიალებს უმწვერვალესი განგება, იქ არ არსებობს სალხინო, არც არა დაიტანჯება, არც ნათელია, არც ბნელი, არ უნდა სანთლის ანთება, არცა მზე ათბობს, არც მთვარე - ამოვა, ანდა ჩახდება, იქ არც თენდება დილითა, არც საღამოთი ღამდება, თუმც არის მიუწვდომელი ფიქრი მაინცა წვავდება.
გამოხატეთ თქვენი აზრი მოცემული ლექსის შესახებ კომენტარის სახით!..
