ერთხელ მეც დავიკარგები, სახლში არ დავბრუნდებია, ბნელსა და ოხერ საფლავში ნელ-ნელა დავეშვებია, წახდება ხორციელობა, დარჩება ტიტველ ძვლებია, გულო, მაგ შენის ფიქრებით შენაც თან ჩამომყვებია. მიწისგანა ვარ შობილი, მიწას ვერ ავცილდებია, მიწა მზრდის, მიწა მახარებს, ბოლოს მეც დავმიწდებია.
გამოხატეთ თქვენი აზრი მოცემული ლექსის შესახებ კომენტარის სახით!..