ღმერთო, მარად ხარ დიდებით ზეცაში განსვენებული, თვალით ხილული ყოველი არს შენგან აღშენებული. ზეცაში ქერუბიმთ მთაზე ზიხარ შენ განსვენებული... შენ შეჰქმენ კაცი, დაჰბადე, ჰყავ თავისუფლად რებული, ეშმაკი შურით აღივსო, ბოროტად განძვინებული, ადამ შემცდარმა იმისგან ჰრყო ღმერთი გარისხებული, და შენ განსდევნე სამოთხით რისხვითა შეჩვენებული. და ჩვენ ჯოჯოხეთს ვმონებდით იმ ადამსთანით წყებული, მაგრამ გახსონდა თვის ქმნილნი არ გყვანდით დავიწყებულნი; და გვიხსნეს ბოლოს მაცხოვარ მტრისაგან შავიწრებული. ახლა გვაკმარე ტანჯულთა დიდი ხნის გასაჭირია, და მტერთა ჩვენთა მტანჯველთა არ შეარჩინე მცირია, ქვეყნად გადმოხედ უთესლოდ, ძე გახდი კაცთა შვილია, ვითარცა კაცი იზარდე, ჩვენს წესებს ემორჩილია... უწიგნონ აწიგნიანენ, მიეც სამოთხის წილია. ამ ქვეყნად ყოვლად მართალო, თავ ჩვენთვის გაიწირია. შენისა ძალით მკვდარნ აღსდგეს, ბრმას თვალებ აუხილია, ზღვაზე, ვით ხმელზე, მავალი მასშინ არ დაიძირია... შენ ჩვენსა დამზადებელსა ბევრი შეგწამეთ ცილია; ბოლოს სამსხვერპლო კრავ იქენ სიმართლეს შეეწირია, შიშველი აღვედ ჯვარზედა ლახვრითა განიგმირია. შეიძრა შენსა სიკვდილზე მთელ დედამიწის ძირია, შენის სიკვდილის მნახველი მზე შავად იქმნა მზირია. დიდება შენ ძალს, უფალო, სამყარო გააკვირია, ნუ შემიცოდებ, ბევრს ბოდავს ჩემი ცოდვილი პირია.
გამოხატეთ თქვენი აზრი მოცემული ლექსის შესახებ კომენტარის სახით!..
