აგრე გვრძნობ, აგრე მიფიქრავ, ავ სიზმარ ამიხდებისა, ან ტყვია შემათამაშებს გამოსროლილი მტრებისა, ანდა გამრიყავ ჭალაზე ზოვი დაღესტნის მთებისა, სალეკოს მონათოსდება ნაძოძი ჩემი ძვლებისა, ჩამამყვებიან ყორნები ჩრდილი დამფარავს ფრთებისა, შენს ნაცვლად ცრემლებს დამაყრის ცელქი ჩარჩქერი მთებისა, რა მამა დამიღონდება რა დედა ატირდებისა. შენ მაინც დამიტიროდი ჩემებრ ტანჯულო ბედისა. ჩემს გულში, ჩემო მნათობო მჩაგვრელო ვარსკვლავებისა. მე ჩემს გეძახი, არ ვიცი, იქნება გახდე სხვებისა, მშვიდობით, მენაც მივდივარ, დრო არის გამგზავრებისა.
გამოხატეთ თქვენი აზრი მოცემული ლექსის შესახებ კომენტარის სახით!..
