დილიდან თოვდა, შუადღისკენ უფრო იმატა. არა მგონია, ამ ცხოვრებას თავი მოებას. ვინც ახლა ჩემზე ჭორაობენ, ერთი იმათიც… ეს სტროფი ასე ბოლოვდება - ამაოება.
დღეს ერთი მაგრად გამოვთვრები, ალბათ ღორივით, დავწვები მერე იატაკზე, მიყვარს მტვრის სუნი, საკუთარ სისხლს რომ არ წავბილწავ - ორჯერ ორია, ჰოდა, ალერსზე უარს ვამბობ, წადი, ფისუნი.
დავრჩები მარტო, სიმარტოვე ლურჯი ფერია, ერთი სული მაქვს, ერთი ვარ და ერთს ვეფერები. საითაც გინდა გაიხედე - არაფერია. ყველაფერია - მხოლოდ მისი ბედნიერება.
შუადღით თოვდა, საღამოსკენ უფრო იმატა. წელს უჩვეულოდ ცივი ხელი ჰქონდა ნოემბერს. მე სიცოცხლეში მიმატოვეს, ჩანს, გამიმართლა, საზიზღრობაა, რომ კვდები და მერე გტოვებენ.
გამოხატეთ თქვენი აზრი მოცემული ლექსის შესახებ კომენტარის სახით!..
