მართმევ სხეულს და მომავალს კი წარსულში მარხავ, ახლა სიტყვებიც, როგორც მე – შენ მეზედმეტება, გაუსაძლისად მტანჯავს სისხლის არშედედება, შენ ნერწყვს ვერ ყლაპავ და სიმშრალით გევსება ხახა. ... ვიოლინოს ხმას აუტანლად მინაზე კაწრავს - სიცოცხლის ჟინი - წამებსაც რომ აქცევს დეკადად, სხვისი ხელებით გამომწვლილე რაც თუ მებადა, და სამუდამოდ გაიკეთე ღიმილზე აცრა. ... მოკლეა აწმყო, მომავალიც რა შეგხვდა - ხურდა, წარსული კიდევ წამდაუწუმ გირტყამს ხელუკუ, ცივი მარყუჟით გაიკეთე მაშინ სეპუკუ*, როცა სიცოცხლე თუნდაც ჩემზე მეტადაც გსურდა. მლაშე სიშორე ამოავსებს სისხლით ჩემს კუნკულს... დავრჩებით მარტო, შენ შენივე, მე კი ჩემს სულთან.
* სეპუკუ - იგივე ჰარაკირი
გამოხატეთ თქვენი აზრი მოცემული ლექსის შესახებ კომენტარის სახით!..
