ამ ველურ ვარდებში ვარ ეულ-მთვარეული შივას ვარსკვლავების მიყვარს დარაჯობა არ მშივა სიცოცხლე არეულ-დარეული გული ეუბნება სიკვდილს გამარჯობა
შენდობა შენდა ვარსკვლავო სხივქორბუდა შენდამი ვარდი ვარ მიქელ-გაბრიელო ვარსებობთ შენ და მე ოქროსფერო ბუდა მე აქ მთვარის ვერცხლი უნდა გიბრიალო
ტყდებიან ვერხვები ცეცხლით ასვეტილი დაისვა წერტილი ვარდების სახსოვარის მთვარის დამაფიქრებს ღილი აწყვეტილი და ღიმილ ჩაქრობილი ჯვარი მაცხოვარის
აქ არის მთვარე მთქნარებით მონავალი, ზღვარი იანვარის, ქარების, მყინვარების, ვარდი, ვარსკვლავები, ბავშვი ონავარი, კვლავ ქარის ამოვარდნა ხვალის მძვინვარების.
გამოხატეთ თქვენი აზრი მოცემული ლექსის შესახებ კომენტარის სახით!..
