საქმე არა გაქვთ? რას ჩამომსხდარხართ ამ ყანაში, მოლაღურებო, მზით მოხალულ ხორბლის მარცვლებს რას აკნატუნებთ? თანაც, ჭორაობთ: ყაყაჩოებზე, ფურფუჭებზე, ფარსმანდუკებზე და ”რას ამბობ, ქააო” - პატარა თავებს აკანტურებთ... საქმე არა გაქვთ? აფრინდით ახლა, წამომყევით ღრუბლიაანთა, საჭორაოს იქაც რა დალევს.
რა ხდება ერთი, იმათ თავსა, გავიგო აბა! ქორწილი აქვთ თუ დღეობაი, ნათლობა აქვთ თუ ძეობაი... ელვებს - ჩინ-მედლებს და ჟინჟილებს აჟღარუნებენ, ჭექენ და ქუხან: ჩვენა ვართ და ეს ჩვენი ცაო... მაგათმა მზემა, არ დაგვპატიჟეს, ეგრე სადაა?!
აფრინდით, გეყოთ ხორბლის კნატუნი, მოლაღურებო, ღრუბლიაანთა კარგი სუფრა იშლება-ხოლმე: ეს - მწნილიო, ეს -ხავიწიო, ეს - მინდვრის მხალი, ღანძილიო, ნაზუქებიო... რომელი ერთი ჩამოვთვალო... ახლა ღოლოს შეჭამანდი?! ახლა ცოცხალი?! ყოველ ღამით ხომ, მაგათ ჩადგმულ კოკოზებში, ლურჯდაკრული ვარსკვლავები ციმორებივით ებმებიან და ფართხალებენ... ღვინო კი... ღვინოს ნუღარცა მკითხავთ: გინდ ატენური, გინდ თავკვერი - ისეთია, როო, ყელში ჩიტივით ჭიკჭიკებს და სულ არაკებად გარაკრაკებს. მეც, ამ ტიალ წუთისოფელში, მეტი რა მინდა? ავრაკრაკდები, არაკებს ვიტყვი, ისეთ სიმღერას შემოვძახებ, თავშლის ბოლო, ჩვენი სოფლის ქალებივით ჩაიკეცონ დედაღრუბლებმა და: ”იიჰ, მეხი კი დაგაყარეთ, რა სიმღერა გცოდნია, ბალღოო” - ჩაიქირქილონ.
მერე, ერთმანეთს დაერევიან ღრუბლიაანთი, ასე იციან... აჟღარუნდება კიდევ ერთხელ ჩინ-მედლები და ჟინჟილები და რა თქმა უნდა, გაწვიმდება. რამ შეგაშინათ? ეგენი მალე მიიძინებენ - ღრუბლიაანთი. თქვენ მერე ნახეთ!
შემოგორდება მზის ჩარდახი, თვალებს მოგჭრით, ისეთ ჩახჩახა ჩინჩხლებს გაჰყრის, მოლაღურებო! მოჩახჩახდება თქვენს ყანაში და იქიდან, ამ ჩახჩახა ჩარდახიდან, ცხელი ზაფხული გადმოგოგდება- ფერ-უმარილ-პომადიანი - როგორც ფუფალა. ჩამოგიჯდებათ, ისიც გაკვნეტს მოხალულ მარცვლებს და ამ მთისას მოგიყვებათ, და იმ ბარისას, და ამ ქართლისას მოგიყვებათ, და იმ ქართლისას - ერთხელაც, ასე, ჭორაობისას, ჩენჩოებს რომ გადავაყოლეთ.
...აგე, ხომ ხედავთ, მაინც წამომცდა, გულისგულში რაც მიფუთფუთებს, არ კი მინდოდა, მაგრამ, რას ვიზამთ, ხდება ასეცა, ათასში ერთხელ, მოლაღურებო...
გამოხატეთ თქვენი აზრი მოცემული ლექსის შესახებ კომენტარის სახით!..
