გიორგი პაპუნაშვილი - *** / giorgi papunashvili - ***
წვიმა აცოცხლებს, ქუჩის ბოლოს ერთ სიმფონიას, მოდის და თითქოს, ღვთის ცრემლებით ქუჩას ასველებს. იქვე კუთხეში, მოვდივარ და ასე მგონია, მოჩვენებადაც აღარ დავრჩი ქუჩის გავლელებს.
გამქრალა კვალი, როგორც გაქრა ცხრა იმპერია. მე კი, თვით მეფე დიდებისგან დაბლა დავეცი, ხორციელება და დიდება წამიერია, გაივლის როგორც, დრო გაუვა ჩოხას დავერცხლილს.
პილაეტც იყო უფრო დიდი ხრციელებით ვიდრე უფალი, წამებული, ჯვარჩმული ღმერთი მე კი მაღალი, დაბლებისგან გავითელები როგორც რვეულში, ჩანუშნული უკანა გვერდი.
წვიმა აცოცხლებს, ქუჩის ბოლოს ერთ სიმფონიას, მე მიწიერს, ამავე ქუჩის ვალები მმართებს, დიდებას თურმე, უფრო დიდი ნაკლი ჰქონია, დაჭკნები, როგორც შემოდგომა დააჭკნობს ვარდებს.
2014.ოქტომბერი გ.პაპუნაშვილი
გამოხატეთ თქვენი აზრი მოცემული ლექსის შესახებ კომენტარის სახით!..
