შენი, მიწავ ჩემო, ვინც კი იცის გემო; როგორ დავიჯერო, - თავს არ შემოგევლოს!
იმერეთო ქვემო, იმერეთო ზემო, - სიყვარულო ჩემო, სიხარულო ჩემო... ძამა გურულებო, ჯიმა სამეგრელო, ძმაო ქართლ - კახეთო, მესხეთ - ჯავახეთო; მარნის ჩვენის ეშხი მტერსაც ჩავახეთქოთ, ოღონდ ჩვენს საქმეში ნაკლებ ჩავახედოთ.
დიდგორისა ველო, - ახლა ცრემლისმგვრელო, კრწანისისა ველო, - დღესაც გულისმკვლელო... რაღა გავაგრძელო, მთელო საქართველო, - სასოებავ ჩვენო, - რა ვქნა, რა გიშველო! შენი მიწავ ჩემო, ვინც კი იცის გემო; როგორ დავიჯერო, - თავს არ შემოგევლოს!
გამოხატეთ თქვენი აზრი მოცემული ლექსის შესახებ კომენტარის სახით!..
