დღეს საქართველო ილტვის ზეცისკენ, მცირეღა შეგვრჩა რადგანაც მიწა... შეხედე ჭადარს, _ არის ეს ის ხე, რომლის ჩეროში ერეკლე იჯდა.
შუაზე აპობს მდინარე სიცხეს. თავგანწირული ირგვლივ არი სმა. მოწყენილია თელავის ციხე, _ ვერ იასპინძა რადგან კრწანისმა.
გახურდა ლხინი: შეეწნა ხმა ხმას, ხმა გაიმეტა ცის ლურჯმა თაღმაც _ და როცა ეშხში შევიდნენ უკვე, მამაპაპურმა სიმღერამ მსუყემ _ იალაზანა, იალაზანა, _ ორმაგი მისცა ალაზანს ძალა და გადმოლახა ნაპირნი წყალმა.
ქვითინებს მუხა, _ ალაზანს გაღმა, ილიას თვალწინ რომელიც გახმა... კახურით გულის ხშირდება ძგერა, პირზე ღიმილი ახმება გელათს, თვალები ცრემლით ევსება ხახმატს: ვერ იდავითა პატარა კახმა! ვერ იდავითა პატარა კახმა!
გამოხატეთ თქვენი აზრი მოცემული ლექსის შესახებ კომენტარის სახით!..
