საოცარია... როცა შორიდან საკუთარ თავსაც ისე დაჰყურებ, როგორც სრულიად უცხო არსებას და ვერ პოულობ სულ მცირეოდენ, სულ უმნიშვნელო რაღაც მსგავსებას... საოცარია... როცა შორიდან საკუთარ სულთან ამყარებ კავშირს... მოციქულივით, წმინდა წერილში უფლის ნებას რომ სიტყვებად დაშლი და საკუთარ თავს შეიცნობ სხვაში!.. თუ გინდა სული მართლა დაიხსნა... როგორ აგიხსნა და განგიმარტო? რომ დაგანახვო და მიგახვედრო, საკუთარ თავსაც ზოგჯერ შორიდან, ზოგჯერ სხვა თვალით უნდა დახედო! სიყვარულს ტაბუ აქვს დადებული, დრო კი... მკურნალი და მოამაგე ბრმა ბედისწერის ნებას განაგებს, ყველა სატკივარს შვებას მიაგებს, ადრე თუ გვიან, ბოლოს და ბოლოს, სხვაში საკუთარ თავს რომ მიაგნებ!
გამოხატეთ თქვენი აზრი მოცემული ლექსის შესახებ კომენტარის სახით!..
