ამაოა მთლად ცხოვრება, დრტვინვის წუთისოფელია, წადი… წადი მონასტერში, მონასტერში ოფელია! ტკბილი ნანა სულს უთხარი, უბედობა ხატს აჩვენე, დამაშვრალი სული, გული მონასტერში მოასვენე! მაშ, შორს მტვერი, შორს, შორს მიწა! – ის ცის უარმყოფელია… წადი… წადი მონასტერში! მონასტერში, ოფელია!…
გამოხატეთ თქვენი აზრი მოცემული ლექსის შესახებ კომენტარის სახით!..