თათიას(დაიკოს) მე ავასრულებ,შენ ხომ იცი,რომ დაგპირდები, შენი გულისთვის ფეხით(იცი) ჩავალ მექამდე, ოდესღაც ბავშვი ბუნჩულა და თეთრი თითებით, თვალს და ხელს შუა,ასე უცებ შემომექალდი.
ჩემი ხომ გჯერა,მე ვიქნები (ვფეთქავ სანამდე) შენი ცხოვრების უზრუნველი გამის თავდები, მაგ ცხოვრებაში სიყვარულიც შემოანათებს, ხოდა ერთ დღესაც უკითხავად გამითხოვდები.
ვინც იბოროტა,ცხოვრებაში არა შერჩა რა, უნდა ამიტომ ავქალობას მისცე ანული, ჰაიდეგერმა დაგილოცა ფართე ,,თემშარა", შენში იოტიც აღარ არის ნიცშეანური.
მე კი ლექსები ზეციერმა ლოცვად გამიგო, თეთრად საღამო თვეში ერთხელ თითო ვათიე, სხვა რაღა გითხრა,რომ იტყვიან,პოეტ ძამიკოს, მაგრად უყვარხართ სათითაოდ თ თუ 10-ა!
გამოხატეთ თქვენი აზრი მოცემული ლექსის შესახებ კომენტარის სახით!..
