მიყვარს ზღვა მზეში დაოქროილი, მისთვის, რომ გული ტალღის ტოლია; ზღვის ლურჯ ყუთიდან ამოქროლილი გადასთხრის ღრუბლებს თეთრი თოლია იწვება ცეცხლით გულის ფიცარი, - გული კი არა, ცხელი თონეა, სატრფო მეცა მყავს დასაფიცარი, მეც მყვარებია, მეც მითრთოლია... მე დავრჩენილვარ შენი ამარი, ვით ზღვისამარი არის თოლია, ძვირფასო, შენი შუბლი მარმარი რამდენ ოცნებას დაუთოვლია. რამდენი სხივი გულში ითესა, რამდენჯერ არის ლექსში რქმეული. სახე შეყინულ მარგალიტისა, კიდევ ცისკარის ფიფქით ფრქვეული. შენი სახელი მე დავიფიცე, დე, ვიყო მარად შეყვარებული; მე ვემალები ქვეყნის სიბილწეს შენს ციურ სახეს შეფარებული. შენი ღიმილი ნათელ კაშკაშა, თითქოს ფრთა გაჰკრა ტალღას თოლიამ... მე სიყვარულმა დამავაჟკაცა, მეც მყვარებია, მეც მითრთოლია! შენ, სიჭაბუკის ჩემის…
გამოხატეთ თქვენი აზრი მოცემული ლექსის შესახებ კომენტარის სახით!..
