ჩვენ ცას შევეხეთ იმ წყნარ მხარეში, სადაც ნაპირი არ აქვს მდინარეს, და ახლა ჩუმად მიედინება ჩვენი ცხოვრება - უკვე მძინარი... ჩინარო ჩემო,ალთა მფინარო გადაკარგულან ქარით ვერხვები, დაკარგული მაქვს მე გული ახლა და შენს სიყვარულს ცრემლით ვეხები... ხომ ლექსის ფრთებით ცა მოვიარე, ხომ დაგიღონე სული ხვიარა, ხომ გაზაფხულის ცრემლად გდიოდი, ხომ დაგრჩი გულში - დარდის ფიორად...
გამოხატეთ თქვენი აზრი მოცემული ლექსის შესახებ კომენტარის სახით!..
