აქ ჩემზე დაწერენ. იტყვიან _ საცერში ფქვილივით არჩევდა ქატოსგან სტრიქონებს. ბაბუაწვერები ჰაერში უშვებდნენ უდროო განედებს, სისხლიან ლიქიორს კი ერქვა მდინარეთი ჩემი და სისხამზე მკლავებჩამოყრილი ტიროდა ფლეიტა _ ვიდექი ამაყიც, ვიდექი მორჩილიც, სფინქსივით აღმდგარიც, ხანდახან ფრენითაც საშინლად დაღლილი ბუდეებს ვეძებდი, ნიადაგს ვსინჯავდი, თუმცა კი ლიანდაგს ჩემი ლექსებივით ვერ ავცდი ვერც ერთი წუთით და ეს კაბაც სხეულს რომ მილანდავს _ ისევ შევისწორე, მუხლისთავს ჭრილობა, რომ არ შეგემჩნიათ ცისფერი ხაზებით. ვარღვევდი ყოველდღე ობიან ჭილოფს და ჭინჭებში გამოკრულ დღეს ვანაფაზებდი, რომ ისევ ნგრევაში შემშლოდა ბილიკი. რომ ისევ კარავი დამეცა გზისპირას. რომ მეთქვა: გაავდრდა, მანამ მოვიდოდი ათჯერ გადაიღო და ათჯერ იწვიმა. აქ ჩემზე დაწერენ, რომ სიტყვის საცერში ხელებით არჩევდა ქატოსგან სტრიქონებს, რომ იყო ცეცხლიც და რომ იყო ნაცარიც _ ბაბუაწვერების სიკვდილი _ სიშორე...
გამოხატეთ თქვენი აზრი მოცემული ლექსის შესახებ კომენტარის სახით!..
