ვიქტორ გაბესკირია - ორნი / viqtor gabeskiria - orni
ეწადათ ვაჟკაცთ მოსულ მტერთან ბრძოლა ქებული, ახლა კი რა ქნან! არ ასვენებთ ფიქრი და იჭვი, სხედან გზის პირად ნაღვლიანნი, ჩაფიქრებულნი მახლობელ სოფლის გლეხნი - ვეფხო და დედას ბიჭი. შემუსრა მტერმა მათი რაზმი, გადარჩნენ მხოლოდ ორნი და მტრები იქნებ უკვე მამულში ქრიან, ვისთან გამოჩნდნენ, სატანჯველი ვის გაუმხილონ, ღმერთმა იცოდეს, გადარჩენა არ უფიქრიათ. უცებ ყიჟინა შემზარავი მოესმათ შორით, უახლოვდება მტერი, რისხვით მთას გადმოსული, გამოეთხოვნენ ერთმანეთს და ეკვეთნენ ორნივ მტრებს და ბრძოლაში ვაჟკაცურად დალიეს სული. მინდორზე წვანან, ყვავილებით უბე ევსებათ უთანასწორო ომში გასულ სოფლის ფალავნებს, მინდვრის ბალახი და ნიავი ეალერსება იმათ ხუჭუჭ თმებს და ქართულად შეკრულ ქალამნებს.
გამოხატეთ თქვენი აზრი მოცემული ლექსის შესახებ კომენტარის სახით!..
