მე მოვალ როგორც პირველი თოვლი გაყინულ შუბლზე დავტოვებ ბაგეს, ჰო, მოვალ როგორც პირველი თოვლი იცოდე განგებ. მახსოვს შარშანაც ერთად ვუსმენდით, ჩიტები როგორ კენკავდნენ ზამთარს და შენი თმები --შავი ლურსმნები თითებში დამრჩა. ჯვრისწერა იყო, ჯვრისწერა ბედის და ბედისწერა დაერქვა მალე, როცა ვიდექით ღრუბლების გვერდით და გულში გმალე. შენი სუნის და ქარის ნაზავი მაკანკალებდა სხეულის თრთოლვით, და საიდუმლო სერობასავით მოვიდა თოვლიც. ის დებდა თითქოს ყველგან და არსად , თითქოს არავის გააჩნდა რიდი, მიყუდებული ვიყავით ქარს და თვალებით მჭრიდი. და მოვალ ისევ, როგორაც შარშან, მე, ზამთარი და პირველი თოვა და შენი თმები, ხელში რომ დამრჩა სიყვარულს მთხოვენ...
გამოხატეთ თქვენი აზრი მოცემული ლექსის შესახებ კომენტარის სახით!..
