"და თოვლს უნდოდა კიდემდის აევსო ქვეყანა" და გულს ტკივილის ფსკერამდე დაყვანა უნდოდა, და მაშინ დაიწყო ჩვენი სამუდამო ამბავი, როდესაც დასრულდა ხანგრძლივი ამბავი უნდოთა. საოცრად სცოდნია შეჩვევა წიგნებში ცხოვრებას, იმ დღესაც წიგნებში დარჩენის წყურვილი მოგვშივდა, რა ვქნა, ვერ ვივარგეთ იესოს გამოცდილ მსტოვრებად, მაგრამ ხომ ვგზავნიდით ბარათებს და მახვშის კოშკიდან - გვინდოდა იმ სიზმრებს, გვინდოდა იმ დღეებს ეთოვათ, იქედან ვხედავდით უფალს და ყველაზე მაღალ ჯვარს, იმ დროში ცხოვრებაც გვინდოდა თუმცა კი ბედოვლათ პულტების ხანაში მოგვიხდა სიცოცხლის დახარჯვა. ვუცქერდით თუ როგორ მირბოდნენ უნდონი ნიღაბთან, ვუცქერდით თუ როგორ მღეროდნენ შემთვრალი მგოსნები, ამღვრეულ აწმყოში სამივეს გულწრფელად გვიყვარდა, თუმც თავს გვახსენებდა წარსული და ელლენ რონსერი და მაშინ დაიწყო ჩვენი სამუდამო ამბავი და ცაზე მთვარე და სამიოდ ვარსკვლავი ეყარა და მახვშის კოშკიდან წერილებს წვიმები ლამბავდნენ, თუმცა თოვლს უნდოდა კიდემდის აევსო ქვეყანა.
გამოხატეთ თქვენი აზრი მოცემული ლექსის შესახებ კომენტარის სახით!..
