1. მე დავიბადე შემოდგომის სველ თოვლში და სარკეში ვცხოვრობ. ჩემი სხეული ელოდება მზეს. მკვდრების სიზმრებიდან გადმოსულს.. როგორც ცოდვების მონანიება, ნაცვლად პირველი სიყვარულისა მე გავეცი ჩემი სიცოცხლე, დავრჩი სიკვდილი, რწმენა და იმედი..
2. გაღვიძებისას ამოწურე ყველა იმედი როცა მიხვდი სიზმარი იყო და სხეულიდსნ სიყვარულს იჭრი, როგორც ხორცმეტს, ასხამ რძეს და მიწაში ისე დათეს, ღვარძლს შობს და მერე მოიმკი.. სიზმრიდან გამოსულმა დავკარგე იმედი და რწმენა..
3. შენ შემოხვედი, ჩემი სულის ცივ დერეფნებში და ყველაფერი ისე დალაგდა, როგორც წლების წინ ჩემი ოთახი, როცა ქალის ხელი დაეტყო..
გამოხატეთ თქვენი აზრი მოცემული ლექსის შესახებ კომენტარის სახით!..
