სიტყვა "უშენობა" გულში ჩავიკარი, გულქვა მოგონებებს აღარ უჩანს ბოლო, მინდა შემომხედო, სანამ დაბნელდება, ვიდრე ჩემს წერილებს დაადებენ ბოქლომს. ცაზე მზე და მთვარე ბევრჯერ შეიცვლება, ისევ მახსენდება ფიქრის სამკუთხედი, თითქოს ერთი გვერდი არის უსასრულო, სანამ ჩემთან მოხვალ, უკვე დავბერდები. ამ დიდ მოლოდინში გრძნობაც დაილია, დღეებს უშენობის უკვე აღარც ვითვლი, ვიცი, სევდის ფრინველს როგორ მოვერიო, ჩვენ კი, განშორების წყალი გადაგვივლის.
გამოხატეთ თქვენი აზრი მოცემული ლექსის შესახებ კომენტარის სახით!..
