მაგ საცრისხელა თვალებით, სევდა გიმძიმებს ქუთუთოს, ღმერთს რატომ არ სთხოვ შველასა, არაგვმა მაღლა იდინოს... ქორფა ბალახით აავსოს ჭალა, ხევი და ღილკილო ჩახსნას მიწასა, რომ წყალმა დედის ცრემლებით იტიროს, რომ აყვავილდეს მიდამო, ყანამ მოისხას თავთავი, ზამთრისთვის კაცის მზადებას წინ არ ხვდებოდეს ავდარი. მაგ საცრისხელა თვალებით როდემდე უნდა მიცქირო, მე მხოლოდ ძე ვარ ადამის, უძლურმა უნდა ვიტირო.
გამოხატეთ თქვენი აზრი მოცემული ლექსის შესახებ კომენტარის სახით!..
