ნაცრისფერი დღეებია გაცრეცილი, სადაცაა დაიხრჩობა ქალაქი, მე ისე ვარ, როგორც ვინმე განდეგილი, არვის ესმის ჩემი გულის ღაღადი, ნაცრისფერი, გაცრეცილი დღეებია და საშველი თითქოს არსით არ არი, გაზაფხულზე შემოდგომის ელეგია, გვიანი და ლოცვის მსგავსი რამ არი, შემიფარეთ, წამიყვანეთ ბეთანიას, მეგულება იქ თამარის სავანე, თუმც დამჭკნარი ახლა არის ლურჯი ია, წალკოტია იქნებ ახლა მაგ მხარეს. მანახეთ.!
გამოხატეთ თქვენი აზრი მოცემული ლექსის შესახებ კომენტარის სახით!..
