მეც ხომ ქურდი ვარ, ზოგჯერ თვალებს შემოგაცეცებ, შენს ჩრდილს ვიპარავ, შენი კაბის ფერად ნაკეცებს, ვინახავ დიდხანს, კაკლის ფოთლით, ხან ნაფტალინით... ამ ბოლოს ისევ დავიჩემე ცივი ტალინი შორი გემებით, წვეტიანი სამრეკლოებით, მოგონებებში ქარვისფერი ცა რომ გაფატრეს, და პადრე, პადრე, მიპასუხე, მეც ხომ ქურდი ვარ, როცა ხანდახან ჩემი სატრფოს სუნთქვას ვიპარავ, თუნდაც თვალებით...
გამოხატეთ თქვენი აზრი მოცემული ლექსის შესახებ კომენტარის სახით!..
