ვზივარ კუპეში, მატარებლის ბორბლებს ვნებდები, - რკინის დოლაბებს... ხომ ვართ მე და შენ დაკარგული თეთრი ლებნები, - თითქმის ტოლები?.. შენ თბილისში ხარ, მე - ჰუძონზე... ბოლო ცენტებით... მოდი შევიკრათ, - აკაციად აღმოვცენდებით.
გამოხატეთ თქვენი აზრი მოცემული ლექსის შესახებ კომენტარის სახით!..
