თავისუფლება ჩემს ძველ პალტოს მაგონებს, - მათბობს, როცა ვიკრავ, ჩავიხსნი და მერცხალივით დამაფრენს ქუჩაში... ზამთარში არ ვიშორებ, არც ზაფხულში ვუტენი ჯიბეებში კაკლის ფოთლებს. გიჟი თავისუფალიაო, - მესმის ზურგსუკან... არავინ მისწორებს მზერას... შურთ... (ან რცხვენიათ...) შუშის თვალები აქვთ შურიანებს, ცივ წყალში აწყობენ ღამ-ღამობით.
ვის გაქვთ ძველი პალტო? წავიდეთ რიყეზე, თბილისობა აღვნიშნოთ მტკვარზე გადაფრენით!.. იქნებ, ჰაერში მოცეკვავე კინტოებსაც მივბაძოთ?.. ეგონოთ მერე, რომ ღვინობისთვე დამთავრდა და აპრილამდე არ ჩამოვლენ მერცხლები.
გამოხატეთ თქვენი აზრი მოცემული ლექსის შესახებ კომენტარის სახით!..
