– დედაო, თეთრი ჯვარი მოჩანს თქვენი ფანჯრიდან, შორსაა ერთობ!.. და მაცხოვარიც, ეს ჯვარი რომ მხრებით აზიდა, და უფრო თეთრი თოვლია ირგვლივ... აჰ, დედაო, ვხედავ ბავშვებს სითბო აცვიათ. დავრჩები აქვე, – მერე რა, რომ ბრგე ვარ ნაძვივით...
გამოხატეთ თქვენი აზრი მოცემული ლექსის შესახებ კომენტარის სახით!..
