კეკლუცთა ჯარი თეთრ გედებზე მიცურავს ნელა,
შავ ნირვანაში დაალურობს დღე ფერწასული,
_ ის ჭკნება,როგორც მშვენიერი ჭლექის ასული,
ტიტველ მხედართა მკრთალ ეთერში გაისმის ხველა.
სრულდება ცაზე მზის ბრწყინვალე ყრუ აგონია,
მისცურვენ ბაღთა და იდუმალ სოფელთა შორის.... ... კითხვის გაგრძელება »
ასე ტირიან
გაზაფხულები _
სულმოუთქმელად _
მიწის წინაშე
და ცის თვალები,
დაბინდულები,
ასე იკლავენ
უსაზღვრო ნაღველს.
ხელს, აბა, მითხარ,
ვინ შეაშველებს,
ან ვის აქვს ქვეყნად
იმხელა გული,
შეწყვიტოს წვიმა
იმაზე ადრე,
სანა
... კითხვის გაგრძელება »
ნუ გამიწყრები, თუ აღმაფრენას
მსურს მივაწიო შენი სახელი,
რადგან უიღბლოდ შობილი გრძნობა
სულაც არა ჰგავს ცოდვას გამხელილს.
სულ სხვა სამყაროს ფერად მაქციე,
შენთან უშენოდ ყოფნას დავჯერდი,
ასე, უბრალოდ დავიმსახურე
ჩემი ცხოვრების ჯილდოც, სასჯელიც.
თუ დამან
... კითხვის გაგრძელება »
მზემოჭრილ ციდან ჩაიწრიტა ბოლო სხივი და
გვირილას სკვნილზე ლოცვას ვმარცვლავ, ცოდვით დაღლილი,
ყველა “ვუყ-ვარ-ვარ”-ს ხელისგულით მზესთან მივიტან,
,,არ ვუყვარსვარ”-ს კი ამ ლოცვაში არ აქვს ადგილი.
ჯიბეში ხმელ-ხმელი მეფშვნება კესანე,
მივალ და სოფელში სურნელობს აპრილი,
ქუსლებში კენჭებს ვგრძნობ ველურ წინაპრივით,
რომლებიც ტკივილებს წარსულს აკემსავენ.
ვერთობი ღელეში კენჭების სროლაში,
როგორი ხისტია ქალაქი აქედან,
გოგოსთვის მიყვარხარ-ს თქმას რაფერ გავბედ
... კითხვის გაგრძელება »