(მამა პეტრე კვარაცხელიას)

უცებ რა მხსნელივით გამოჩნდი მამაო,
ამ ჭურჭელს არავინ ავსებდა აქამდე,
(რომელსაც სულიერს ვუწოდებ ამაოდ,)
ნარჩევი კუნჭული იქ თქენთვის გადავდე.

და ალბათ ამიტომ მოიჭრა ის სული,
რომელიც ზეცისკენ ფიქრებს გაჰყოლია,
გვეყოფა ... კითხვის გაგრძელება »

“არცა განგცე სიქადულო”, სიტყვავ სულის არტოებავ,
თითზე მელნად დაგრეხილო, სისხლში სისხლად ჩანაწურო,
მირჩევნია კლარჯს ახსოვდე ასო-ასო, ლებან-ლებან,
ფერეიდნულ ჩანგზე თრთოდე არა-სალიტერატუროდ.

გეძებო და შეგიცნო და მოციქულად მომაქციო,
გაცივებულ საცეცხლურ ... კითხვის გაგრძელება »

ნიავი მორცხვად არწევდა ფიქრებს,
დღეს რა საოცრად ლამაზად წვიმდა..
წვიმის წვეთები გაყინულ თითებს
წარსულის ნარჩენ ხსოვნას აცლიდა..

ბაგე ყვიროდა სევდიან მითებს,
ირგვლივ სიცოცხლის ჟინი გაღვივდა,
ეს მელოდია გულში ცეცხლს მინთებს,
საოცარია…სიცოცხლე ... კითხვის გაგრძელება »

ხორბლის ყანა,
ოქროს ყანა,
მზე მიწად
რამ ჩაიყვანა!
ნორჩი ვაზი,
მწვანე ვაზი,
ოჰ,რა უხვი,
რა ლამაზი!
დიდი თუთა,
შავი თუთა
სიცხისაგან
გაითუთქა.
ვრცელი ველი,
მწვანე ველი,
საოცნებო,
სანატრელი.
დიდნი მთანი, ... კითხვის გაგრძელება »