მე მოგცემ ძალას,
მოერიო დაჯანგულ ფრთებს.
ხომ ხედავ ჩემი გაბზარული გული შენით ცემს,
შენ იცი სიყვარული,
აზრი აღარ აქვთ წლებს.
მითხარი რომ ეს განცდა ანარქიას აღარ გავს,
მე აღარ წავალ ისევ — მოგაბეზრებ თავს.
გივარგი,
რომელი ხის ქვეშ დამარხავ ჩვენი მამებისა და დედების სინანულს?
ეგეც იქით იყოს,
ჩვენი თვალნათელი გოგო-ბიჭების სინანულს რას უზამ, -
რა მახრას შეუსევ?
რა ნაცარს წააყრი?
ჩვენ ვდგავართ "ხეების ზღვაში",
სამართებელივით ბასრი ტალღების ქვეშ.
ის, ვინც დაბლაა - ნელა იხრჩობა,
ვინც მაღლა ადის - სწრაფად ახრჩობენ.
თუ გინდა, ზედაპირზე ააღწიო,
უნდა ჩაიწყვიტო გული,
როგორც კოჭებზე მობმული ქვა, რომლითაც ჩაგძირეს.
ვუყურებ,
ახლა,
გვირილებით ყვითლად დალაქულ ჩემს შარვალს
და ვფიქრობ,
რომ არ არსებობს გადაულახავი ბარიერები,
დაბრკოლებები,
როცა გინდა მიაღწიო ადამიანამდე,
მიხვიდე
და გულში ჩ
... კითხვის გაგრძელება »
ჩვენ ერთმანეთის ტკივილების
ბრმა თვითმხილველები ვართ,
ყრუ მსმენელები,
მუნჯი მანუგეშებლები,
ვცოცხლობთ ისე, თითქოს არაფერი გვემუქრება,
არაფერი შეგვემთხვევა,
არასდროს მოვკვდებით,
სიცოცხლე ხომ უფრო ხანგრძლივი და ტკბილი უნდა იყოს,
კანონმორჩილი, წესების მი
... კითხვის გაგრძელება »
კავკასიონის მწვერვალებს მიუყვება
ჩემი კარდიოგრამა.
რამდენიმე ამოვარდნა მაქვს –
უშბა,
თეთნულდი,
მყინვარწვერი;
იშემიის ნიშნები –
როკი და საკენი,
წლების წინ ნაინფარქტალი – იალბუზი.