რამდენჯერ უნდა ვიგრძნო სიკვდილი, თვალებს მიბრმავებს შავი ზმანება და რომ საფლავზე მელის ის გმირი ეს უკვე ნიშნავს სასტიკ წამებას. კვლავ ვერ ვიძინებ, მერევა ფიქრი, ყველაზე ახლო გამიხდა ღამე და მეგობარო, სანამ ცად მიქრი, ბოლოჯერ მაინც მითხარი რამე. რომ გავძლიერდე, ვებრძოლო სევდას და ვერ მაჯობოს ვერცერთმა წყენამ, ვიცი, შენც გინდა ძლიერი მერქვას, ამას კი ამბობს უკლებლივ ყველა: გმირი იყოო, როცა წავიდა, ასეთი შენ ხარ, შენ ჩემო ერთო... და დაჯერება ეხლაც არ მინდა, ცოტა გეცლია ოთოსთვის ღმერთო.
გამოხატეთ თქვენი აზრი მოცემული ლექსის შესახებ კომენტარის სახით!..
