გიორგი საჯაია - ფიკუსები / giorgi sajaia - fikusebi
სულ უფრო იშვიათად ვწერ, ასე ვიცი ხოლმე, როდესაც ამინდივით მძიმეა ხასიათი. ვარ ერთი დარბეული სიმაგრის მეციხოვნე, საკუთარ მარტოობის დარაჯი უნიათო.
ოთახში (კვადრატული მეტრია ოციოდე), რომ არა მიმოწერილ ლირიკულ კანტატებით კედლებზე, შიგადაშიგ, ჩრდილების მოციონი, საერთოდ, როგორც წესი, დუმილის ანდანტეა.
ძველებურ სავარძელში ძალიან კომფორტულად ვზივარ და უძილობის ორდენის კავალერი, წვიმებით ამოჭმული ფანჯრების ოფორტიდან გადმოსულ ლოკოკინა ღამეებს ვამარილებ
და ვუყრი შესაწოვად ქოთანში მარადმწვანე ფიკუსებს, ვუხალისებ ნიადაგს ეროზიულ, რომ ერთად გადავლახოთ როგორმე ფოთოლცვენა, ასეთი ყვითელი და ასეთი - ციროზივით.
და უფრო იშვიათად ვწერ, ასე ვიცი ხოლმე, როდესაც ამინდივით მძიმეა ხასიათი...
გამოხატეთ თქვენი აზრი მოცემული ლექსის შესახებ კომენტარის სახით!..
