ერთხელ, როცა წასული, ჩემგან, ქმართან დაწვები, ჰკითხე მთვარის ბაღებზე გადმოვლებულ იბისებს, წითლად როგორ ენთება ფერმიმკრთალი ღაწვები ევას, როცა ადამი მის სიწმინდეს იფიცებს.
თუმცა, ვიცი ვერასდროს - ასე იყო მარადის - ფერით უხერხულობის შენ ვერ შეიმოსები, შენს ნერვს ვერ აათრთოლებს მწარე გესლი ღალატის, ქმარზე მეტად გხიბლავენ როცა ჩემი გლოსები.
და დადიხარ ცით-ცამდე გადადებულ ხიდეზე, როგორც წმინდა სელენე - ღამეთა დედოფალი! ოცნებობ შარლ ბოდლერზე და მოპასან გი დეზე...
და რადგანაც ჰესპერი მხოლოდ ისე ციალებს, ვით შენს მკერდზე ბნეული მარტოხელა ოპალი, შეგნებულად არ ვაწერ სონეტს ინიციალებს...
გამოხატეთ თქვენი აზრი მოცემული ლექსის შესახებ კომენტარის სახით!..
