სასაცილო ხარ... ლაპარაკობ გაუთავებლად, ყველ-არა-ფერზე, გაფუჭებულ რადიოსავით, არაფერს ტოვებ უთქმელად და გაუტარებლად. ვილაპარაკოთ - კეთილი და პატიოსანი.
რაზეც გენებოს, დაწყებული სტრატოსფეროდან, დამთავრებული ნაწილაკით ელემენტარულ, (ბედი შენი, რომ მე დუმილის დიდოსტატი ვარ და ვიფარგლები მხოლოდ ენით არავერბალურ...)
ვილაპარაკოთ, მაგრამ კრინტი არ დაძრა ღმერთზე! - წინაშე შენი სათნოების, ერეტიკული, მე ანგელოსი ვიქნებოდი, რომ არა ერთი პატარა ნაკლი - პოეტი ვარ, გენეტიკურად.
გამოხატეთ თქვენი აზრი მოცემული ლექსის შესახებ კომენტარის სახით!..
