აი სამშობლო, მთელი შენი სამშობლო, მთელი ეშხით და სამი მეოთხედით და მთელი სიგრძე- სიგანით. აი შენი ყანა და შენი "ჩელა", მთელი ცხოვრება დროდადრო რომ ასხვისებ, იძენ, ასხვისებ, იძენ. აი შენი სოფელი, შენი ნამუსი – შენი გაჩეხილი ვენახი. აი შენი ორწვერი, ქამარჯინა, ლიჯე, ხდე, შინო, შენი საყდარი, შენი მიწა და "აი-ია", რომელსაც თითით მიჰყვებოდი და აი ქოხი, რომელშიც ენა აიდგი და რომელშიც წერა დაიწყე. შენი სამოსახლო და აი მუხა რომელსაც მუმლმა გამოსჭამა სამ დღეში ძირი. აი ჰალსტუხი, აი მიშა - და კიდევ კარგი ეს ყველაფერი იმდენია, ყელამდე გაძღე შეგიძლია და რასაც ზოგჯერ პოულობ, კარგავ... პოულობ, კარგავ, მოთმინებას, თავს, კავშირს, საზღვარს, დროს, სახეს, იმედს, დედამიწას, სამყაროს, მეტიც, რწმენას, რამეთუ სხვა რა გზაა და იმ გზას თელავ, რომელზეც ფეხი მიგიწვდება და ამის დედაც! მოვტყან - იტყვი და გააბოლებ ერთ ღერ სიგარეტს - შენი სამშობლო, მთელი შენი სამშობლო, მთელი ეშხით და სამი მეოთხედი სიგრძე-სიგანით.
გამოხატეთ თქვენი აზრი მოცემული ლექსის შესახებ კომენტარის სახით!..
