ვზივარ და - არაფერი. ვზივარ და ფაიფურის სიდჰარტას სიჩუმეს ვუზიარებ, გაჟღენთილს არომატულ კამპარით. სიდჰარტას ვუზიარებ სიჩუმეს - არაფერი. ვზივარ და თვალებით, სიგარეტს და უშაქრო ყავას შორის ვაპარებ წლებს, როცა ერთმანეთი შეშლილი სიყვარულით გვიყვარდა.
და ისე შეველიეთ ერთმანეთს, იოლად და მარტივად, რომ ბუდამ ნერვიულად ფანჯრიდან საკუთარ თავს გაასწრო, თორემ მე არა მიშავს... ვზივარ და ნოემბრიდან მარტამდე დრო ისე იწელება, უამრავ უშენობას მოვასწრებ, ჭირივით აუტანელ, ნესტიან ამინდებში, გადამდებ.
გამოხატეთ თქვენი აზრი მოცემული ლექსის შესახებ კომენტარის სახით!..
