აქ უნდა ავუხვიო და მერე გზა იყოფა. რა მაგის პასუხია და შენი მისამართი: ჯერ უნდა გავიარო ბეტონის ალაყაფი და მერე სკამი არის, ჩეროში მისავარდნი. არც ისე ულამაზო ჩრდილი აქვთ კვიპაროსებს, ჩრდილების კვალობაზე - არც ისე უხეირო. საერთოდ ზღაპარია, თუ ახლოს პაპიროსის ღერი და შამპანურის ბოთლია, ნახევარი. მე ვიჯდე, შემიძლია, ამ სკამზე საათობით. რამდენად შეიძლება - ეს კიდევ სხვა თემაა... ვფლობ შენზე ექსკლუზიურ უფლებას საავტორო, რაც უკვე მიზეზია, უდავოდ, ანათემის! რაც უკვე საბაბია, უთუოდ შეჩვენების! და შენი დარაბები, ბედივით ჩაკეტილი, ჩემს მზერას, მონოტონურს, გრძნობენ და ეჩვევიან როდესაც მონატრების ვუტარებ გაკვეთილებს.
