შენ გაურბიხარ მარტოობას, მაგრამ მაინც ის გაძლიერებს... შენ მაშინ ხვდები: რა ნათელია, რა დიდია, რა იდუმალია _ პატარა ბაღის მოლოდინი დიდი ზამთრის შუაგულიდან, უმწეო ფოთლის მოლოდინი ქარიშხლების შუაგულიდან...
გამოხატეთ თქვენი აზრი მოცემული ლექსის შესახებ კომენტარის სახით!..
