გურამ ლაცაბიძე - ვერც-ლიბრი / guram lacabidze - verc-libri
სოფლის თავლაში ლურჯთვალება გოგონას ვხატავთ, თუმც ამ თამაშში გამირბის ფუნჯი და რა ურჩია შენი მოლბერტიც. ალბათ მოვბერდით, ჩემო კარგო, ალბათ მოვბერდით! ჩვენი მხატვრობა დაემსაგვსა უფრო ბაროკოს მობევრდა განცდა ( გახდა-მარტივი) იქნებ აღარ გვაქვს ხატვის პატივი?! რატომ არ ტირი, ვით პირველად, რატომ არ ტირი?! გადაიღალე, ღმერთმა უწყის, ამდენ ფერებით ნუ გწყინს ძვირფასო, მუდამ ასეა სავსეა გული, ფიქრი იცლება არ შეიცვლება, არაფერი, არ შეიცვლება. ხომ შეიძლება, ერთხელ კიდევ, გავცდეთ ჩარჩოებს, სამყაროს კიდეს, გავფრინდეთ ცაში და ვიცი მაშინ და მჯერა მაშინ, სინაზე ხმაში, შეგერევა, სინაზე ხმაში. და როგორც უწინ, დალაგდება ჩვენი პალიტრა ვიქნებით ლუწი მე და შენ ისევ ფიქრები სანამ დილამ აგვხადა სოფლის თავლაში ლურჯთვალება გოგოს დავხტავთ.
გურამ ლაცაბიძე - მეცამეტე თვის პოეტები guram latsabidze - mecamete tvis poetebi
გამოხატეთ თქვენი აზრი მოცემული ლექსის შესახებ კომენტარის სახით!..
