არ მახსოვს, მერამდენეა ეს ლექსი ჩემი ნაწერებიდან, რომელიც ასე იწყება.
შუა ქუჩაში რომ დგას კაცი და წასასვლელი არსად აქვს, არც მარჯვნივ, არც მარცხნივ, დგას, დგას და... უცებ მოცელავს საკუთარი უიღბლობა, - ასეთია დღევანდელი საღამოს კადრი.
...
მესამე დღეა შუქი არ ამინთია ოთახში. შემოვალ, ჩავრთავ დაბალ ხმაზე სიჩუმეს და ვუსმენ.
გამოხატეთ თქვენი აზრი მოცემული ლექსის შესახებ კომენტარის სახით!..