ყოველ საღამოს, როცა მინდა დავწერო ლექსი, როცა ბავშვები ეზოს ნუშებს ეთხოვებიან, უცხო გოგონას აღებული აკორდი მესმის, დავდებ კალამს და დავდუმდები: ბეთჰოვენია... ის მოჰყავს ჩემთან უცხო გოგოს, უცხო ალერსით, მოყავს,რომ გული, ჩემი გული სადღაც წაიღოს, და იმ საღამოს ბეთჰოვენი როცა არ მესმის, მე მეშინია ის გოგონა ავად არ იყოს....
გამოხატეთ თქვენი აზრი მოცემული ლექსის შესახებ კომენტარის სახით!..
