ალექსანდრე პუშკინი - დემონი/ aleqsandre pushkini - demoni
როდესაც ჩემთვის იყო ახალი ყოფნის ყოველი შთაბეჭდილება - ქალწულთა მზერა, მთები მაღალი, ღამე ბულბულის ახმატკბილება, როცა ყოველი დიადი გრძნობა, თავისუფლება, სახელი, ტრფობა და შთაგონება ხელოვნებისა იყო მიზეზი ჩემის გზნებისა, - მაშინ ბოროტი რაღაც გენია გახდა ფარულად ჩემი მნახველი, და იმ წუთებში, რაც მილხენია, მან შეიტანა შავი ნაღველი. შეხვედრა ჩვენი იყო მწუხარე: მისი ღიმილი, თვალების ალი და მეტყველება გესლით მდუღარე სულს მიწამლავდა საოცარ ძალით, იმედისა და რწმენისგან სცლიდა ცილისწამება მისი გონებას; მშვენიერებას ოცნებად სთვლიდა და დასცინოდა ზეშთაგონებას. თავისუფლებას, სიყვარულს ჰგმობდა, იყო მქირდავი მიწის და ცისა, და კურთხევისთვის უღირსად სცნობდა მთელს ბუნებაში ყველაფერს ისა.
1823
გამოხატეთ თქვენი აზრი მოცემული ლექსის შესახებ კომენტარის სახით!..
