სულითხორცამდე გავსებული ცხელი ცრემლებით დაჩოქილი ვარ შენს ფეხებთან, გეამბორები არასოდეს მინატრია ასე სიკვდილი იმიტომ, რომ მომაყენე დიდი ტკივილი უშენობით გატანჯული სიმწრის ღიმილით დამტკბარი ვარ, შენი ყოფნით სხვასთან, ვიღიმი... და თუ ოდესმე შემიყვარებ, ცხოვრების გზაზე, ლექსებს დავწერ, შენ მოგიძღვნი, თოლიის ფრთაზე... მაგრამ ვიცი, ამაოა ჩემი ფიქრები, რადგან ვიცი, უჩემოდაც კარგად იქნები....
გამოხატეთ თქვენი აზრი მოცემული ლექსის შესახებ კომენტარის სახით!..
