მარიამ კვაჭაძე - გალაკტიონს / mariam kvachadze - galaktions
აქეთ ფურცლები ტირიან, იქით კალამი ამბობს: რატომ დავწერე სიტყვები ის რომ უძღვნიდა სატრფოს. როგორ ვერ მივხვდი ამ ლექსში გამოთხოვება ჭარბობს, ვიდრე პოეტის სათქმელი, მის გამხელას რომ ლამობს. როგორ ვერ მივხვდი იმ ღამეს, ქარი დაძინებას აღარ აპირებდა და გალაკტიონს ფიქრის მორევში უბედურებაზე აფრთხილებდა. ღამე პოეტების საფარია, სადაც სიტყვებსა აქვთ გასაქანი, ღამე იმ უფსკრულის დაქალია, შიგ რომ ჩაგითრევს და არ გაქვს წასავალი. ღამე მდუმარების საათია , გალაკტიონის კანკალებს ხელი, მან დაასრულა,ლექსი დაწერა და სათაურად დატოვა "მერი". ეჰ,გალაკტიონს რა ვუთხარი, ღამე დარაბებთან რა უნდოდა, სულში ფორიალი ასტეხია, ლექსის დაწერაც კი არ უნდოდა. ქარი ძლიერდება ,ფანჯრებს ამსხვრევს, ბოლოს გაიხსნება დარაბები, გალაკტიონიც ისე გაფრინდება, როგორც ქარში მისი ქაღალდები.
26.01.2013
გამოხატეთ თქვენი აზრი მოცემული ლექსის შესახებ კომენტარის სახით!..
