ძაღლივით გიყეფს, ალეწილი სინდისის ქენჯნა, ათასჯერ მოკვდი დუელში და გაცოცხლდი ისევ! ათასმეერთედ გადალესავს, ცხოვრება სიტყვებს და შენც ჯიუტად, ამჯერადაც, სეკუნდანტს ეძებ! თითქოს კაცური ველურობით გინდება ომი. სიტყვას (დამბაჩას) მოიმარჯვებ შენაც უგულოდ. იცი, რომ მერე გაიღვიძებს, შენში ტკივილი, მაინც უგნურობ! ამა ქვეყნიურ ომში, ალბათ არ დაეცემი! სწორედ ამიტომ,ალეწილი სინდისი გიყეფს. მერე კი ისევ ადუღდება სურვილი ომის, და კვლავ კაცური ველურობით, დანიშნავ დუელს!
გამოხატეთ თქვენი აზრი მოცემული ლექსის შესახებ კომენტარის სახით!..
