დათო არახამია - წავიბოგინებ / dato arakhamia - tsavibogineb
ვერ ვაზიარე შემართება გზა რომ დასრულდა, ჟამმა ძვირფასმა ჭაშნაგირად ჩაიწკრიალა. თუ ბედისწერის უეცარი ნება დასრულდა, ფიქრმა უძლურთა კარუსელი დაატრიალა.
როცა მოშხუის ნაღვლიანი მდინარე ფართო, საოცარია სილამაზე შეუცნობელი... და მოყვითალო კბოდის თავზე მინდორზე მარტო, სულები ოხრავს მოკვდავთათვის მიუწვდომელი.
მიფერმკრთალდება ოცნებები ისევ თანდათან, საცდურის ხილვა ნაცარს მაყრის ისევ თვალებში. კვლავ განუსჯელად ჩამუქდება სივრცე ქათქათა, წავიბოგინებ უკვდავების დიდ სავანეში.
გამოხატეთ თქვენი აზრი მოცემული ლექსის შესახებ კომენტარის სახით!..
